En na ‘n donker-oggend warboel van oorvol treine is Schiphol weereens ‘n skokkende losgemaal van ‘n menigte der leërskare mense.
Dis vakansietyd en dis drukgang op drukgang en beamptes wat luidkeels wuif en roetes aanwys en kinders wat huil in vreemde tale. En beknopte eetplekke en bedompige toilette aan die voorkante van eindelose rye verlepte gesigte.
En paspoorte in allerhande kleure en Amerikaners wat luid debatteer en stoere Oos-Europese mansgesigte wat in kringetjies in hoekies wydsbeen staan en na die vloer staar.
En die chaos gaan om en om…
om en om….
…terwyl eindelose verligte bordjies tussen blink duty free vensters die rigting na die vliegtuig aanwys.
En in die gedruis en beknoptheid soek my kop rustigheid en oopte en maal om en om…
om en om… met:
Paar kokerbome.
Min waterstrome.
Wind en sand en diamant-drome.
Denneboom-pale en doringdrade.
Koue bloue hemel met geen genade
Ja, né…. biscuits en biltong…
(Volle weergawes hier en hier)
Gevind in ‘n notaboekie van Jaybee uit sy weermag-dae:
